Na bijna 900 dagen won TKA weer eens een wedstrijd en nog wel met 5-1. In een energieke derby dompelde het daarmee ZVV’56 in mineur. Die club wacht nog altijd op het eerste punt dit seizoen.

Rene Waning

Het is altijd verleidelijk om te zoeken naar parallellen. Toen TKA op 19 mei 2019 voor het laatst een competitiewedstrijd won, zat bij tegenstander Twello Salim Özer als trainer op de bank. Dezelfde man was nu als trainer van ZVV’56 opnieuw het lijdend voorwerp.

Nog eentje dan. Op 19 mei 2019 was Oualid Akarkach nog speler van ZVV’56, dat kort daarvoor ook nog in het stof beet tegen TKA. Nu was hij de gevierde man. Hij effende het pad naar de overwinning door de gasten op een 2-0 voorsprong te zetten en na rust had hij nog een assist in huis. Dat het zelfs 5-1 werd, was voor ZVV’56 iets teveel van het goede. De ploeg werd bepaald niet weggespeeld en bleef tot het bittere eind zoeken naar een beter resultaat.

Hartenpijn
Ook Akarkach zelf koesterde ergens toch wat hartenpijn voor de club waarvoor hij vier seizoenen speelde. „Ik heb nog altijd warme gevoelens bij ZVV’56 en ik vind het jammer ze zo te zien lijden.” Maar uiteraard viel dat alles in het niet bij de jubelstemming, al stond hij er uiterlijk vrij onbewogen bij. „We hebben hier zo hard naartoe gewerkt. Dat gaan we straks zeker nog wel even vieren.”

De 5-1 overwinning is het eerste duidelijke levensteken van weer een ‘nieuw’ TKA. Alleen het stoppen van de competitie kon TKA behoeden voor degradatie en dat moest maar eens afgelopen zijn, zo vonden ze bij de club. Met Ali Aygun werd een ambitieuze trainer binnen gehaald en de selectie ging flink op de schop.

Ook Akarkach zwichtte voor de mooie woorden van Aygun. „Ik heb nog samen met Ali bij Apeldoornse Boys gespeeld en een goed gesprek met hem gehad. Er kwamen veel goede spelers en ik was er eerlijk gezegd ook wel een beetje klaar mee bij ZVV. De laatste jaren speelden we steeds onderin en dat zou dit jaar niet anders worden.”

Het begin van de competitie was nog lastig, al speelde de ploeg ook al tegen de complete top vijf. Akarkach: „We moesten eerst aan elkaar wennen, maar het kwartje viel tot nu toe ook steeds net de verkeerde kant op. Tegen IJsselstreek gaven we laatst heel dom een voorsprong weg. Daarom is het zo mooi dat we het nu wel over de streep trekken.”

Dertigers
Het kantelpunt van de aantrekkelijke wedstrijd, met twee ploegen die vol op de aanval speelden, was zo’n tien minuten na rust. In een minuut tijd bouwde TKA de 2-1 voorsprong uit naar 4-1 en daarmee was ZVV geknakt, al bleef de ploeg bijna aandoenlijk knokken voor een beter resultaat.

TKA speelde het echter volwassen uit. Dat is ook niet gek als je een blik werpt op het wedstrijdformulier. De club stond met zeven dertigers aan de aftrap, een zeldzaamheid in het huidige amateurvoetbal. „Dit zijn echt allemaal jongens die niet zonder voetbal kunnen”, zegt Akarkach, zelf ook al 32. „Het zijn spelers die voetbal ademen. Individueel hebben we allemaal kwaliteiten, maar nu hebben we het ook als team goed gedaan. Hopelijk is dit het begin van een mooie serie.”

Ze weten eigenlijk niet veel anders: ZVV’56 is een kleine club. En daarom is het op sportpark Zevenhuizen vaak hangen en wurgen om de selectie in kwantitatief opzicht op sterkte te krijgen. In dat opzicht is de situatie waarin de club nu verkeert niet uniek. Toch is er ook een lichtpuntje: de vereniging beschikt eindelijk weer over een onder-19 team.

Drie keer prijkt het geboortejaar 2004 op het wedstrijdformulier bij de wisselspelers: zowel reservedoelman Kevin Adema, als de spelers Hugo Zevenbergen en Sem Gouw zitten op de bank. Die laatste twee mogen bovendien invallen. Dat is geen gunst, of een signaal naar de jeugd, om te laten zien dat je bij ZVV kansen krijgt. Trainer Salim Ozer dacht alweer aan volgende week. „Ik heb een paar jongens gewisseld na de 4-1, omdat ik ze volgende week ook weer nodig heb. Ik kan ze wel helemaal kapot laten lopen, maar gezien de stand had dat geen zin.”

Özer weet hoe het werkt bij ZVV’56. „We doen wat we kunnen. De opkomst op de training is goed, we spelen met goede intenties, maar we geven de goals vaak ook zo makkelijk weg.” Hij is dan ook niet over alles even goed te spreken. „We boksen tegen onszelf. We kennen heel veel spelers van TKA en weten hoe ze spelen. Dan maak je afspraken, maar toch geven we het zo makkelijk weg.”

Eén aantal van hen speelde zelfs recent nog bij ZVV’56, waaronder tweevoudig doelpuntenmaker Oualid Akarkach. „Ik gun het hem hoor, hij mag van mij volgende week weer scoren. Maar ja, hij speelt nu niet meer bij ons, hè.” Putten uit een tweede elftal kan Özer ook niet meer, dat trok zich terug, waardoor er nog maar drie seniorenteams over zijn. En dus telt de afwezigheid van Joris Pleizier (ziek), Cihan Ozer (quarantaine) en Ruud van Leussen (geen oppas voor de kleine, welkom in de vierde klasse) extra zwaar.

Met een joekel van een nieuwbouwwijk in de achtertuin zou de toekomst ZVV’56 er zonnig uit moeten zien, maar de jeugd uit Zuidbroek speelt voornamelijk bij Robur et Velocitas en in Teuge en kiest maar mondjesmaat voor ZVV’56. Maar toch, de twee teams in de hogere jeugdcategorieën moeten de komende jaren de levensader worden voor ZVV’56. Al heeft Özer daar op korte termijn niet zo heel veel aan.

„Er moet wel snel iets gebeuren”, zegt hij. Maar wat dat dan is, daar moet hij het antwoord ook schuldig op blijven. Die krappe selectie blijft immers nog wel even. Hard blijven werken, is het devies. En hopen dat de positieve spelopvatting die zijn ploeg er op nahoudt ervoor zorgt dat Vrouwe Fortuna ook een keer een beetje mee gaat werken.