Ik kreeg de “pengel” door van Eric Kremer, waarvoor ik hem hartelijk bedank! 🙂

Van jongs af aan stond voetbal centraal in mijn leven. Thuis ademde alles ZVV, want mijn hele familie voetbalde bij deze club. Zelfs mijn opa en oma woonden aan de Schoonbroeksweg, met uitzicht op het hoofdveld van ZVV. Het was haast onvermijdelijk dat ik ook zou gaan voetballen.

Op mijn vijfde verjaardag kreeg ik een ZVV-shirt van mijn opa. Het was een bijzonder moment, want daarmee mocht ik voor het eerst meetrainen. In het begin stond ik als laatste man achterin. Maar al snel ontdekte ik dat mijn talent elders lag. Mijn teamgenoten waren zelfs opgelucht als ik zo ver mogelijk bij hen uit de buurt bleef. Zo ben ik bijna altijd keeper geweest tijdens mijn verdere voetbalcarrière.

Ik heb enkele jaren in Deventer gevoetbald tijdens mijn jeugd, maar ik kwam al snel terug naar mijn geliefde ZVV. Vanaf mijn 18e stond ik in het eerste elftal onder de lat en mocht ik de club vertegenwoordigen op het hoogste niveau.

Tussendoor besloot ik een poging te wagen om weer in het veld te spelen, dit keer in het tweede elftal. We hadden een fantastisch team, waarmee we kampioen werden en bijna de dubbel pakten dat seizoen. Ik zal jullie niet vertellen hoe we de finale verloren, maar penalty’s speelden zeker een rol! Na twee mooie seizoenen kreeg ik echter het verzoek om opnieuw de handschoenen aan te trekken. Ik stond tot mijn 39e in het eerste elftal als keeper.

Het was altijd een enorme eer voor mij om in het eerste elftal van ZVV te mogen spelen. We hebben vele mooie momenten beleefd, maar uiteraard ook enkele teleurstellingen gekend. De meest onvergetelijke herinneringen zijn toch wel de promotie- en degradatiefinales. Keer op keer vochten we tot de laatste minuut en wisten we ons doel te bereiken. Dat is de kracht van ZVV: samen strijden, ongeacht de omstandigheden.

Wie herinnert zich nog de finalewedstrijd in Voorst? Halverwege het seizoen stonden we bijna onderaan in de competitie. Maar na de winterstop vochten we ons terug. We speelden een alles-of-niets beslissingswedstrijd tegen Apeldoorn Boys, die we op het veld van Voorst met veel publiek versloegen. Vervolgens wonnen we zelfs de finale van de nacompetitie op het veld van Loenermark, waardoor we ons handhaafden in de Apeldoornse Bundesliga.

En laten we vooral niet vergeten te praten over de finalewedstrijd tegen IJsselstreek. Voor mij persoonlijk was dit de mooiste wedstrijd uit mijn hele carrière, en ik weet zeker dat dit ook voor velen binnen ZVV geldt. In een zinderende finale op ons prachtige thuisveld. IJsselstreek versloegen we met 5-4. Het was een ongelooflijk spannende wedstrijd waarbij zelfs alle politieagenten uit de stedendriehoek aanwezig waren, met gillende sirenes, om dit geweldige spektakel niet te missen. Het was een ware ‘vechtvoetbal’-wedstrijd waarin beide teams tot het uiterste gingen. Die overwinning zal voor altijd in mijn geheugen gegrift blijven, en ik ben er zeker van dat dit voor heel ZVV geldt.

Twee jaar geleden heb ik mijn (hand)schoenen aan de wilgen gehangen. Sindsdien deel ik graag mijn ervaringen met de nieuwe generatie spelers. Het geeft me veel voldoening en ik ontvang veel steun vanuit ZVV. Ook komend seizoen zal een jonge groep talentvolle spelers het ZVV shirt met trots dragen en ik ben ervan overtuigd dat ze de club met eer en passie zullen vertegenwoordigen.

Beste Ruud van Leussen, de “pengel” is nu voor jou!