Jessica, bedankt voor het doorgeven van de Pengel en voor je leuke verhaal. Mijn naam is John Weys (39 Jaar) en ik ben geboren in Raalte.

Al lang voor mijn 6de was ik al helemaal gek van voetballen. Ik was ook dolgelukkig toen ik eindelijk op voetbal mocht bij de plaatselijke voetbalvereniging. (vv Lemelerveld) En ja Roland, daar heb ik heel wat kampioenschappen mogen vieren.

Toen mijn ouders, mijn zusje en ik in 1996 in Apeldoorn kwamen wonen moest ik op zoek naar een nieuwe club. 11 Jaar oud, maar na 1 proeftraining bij de buren wist ik al zeker dat wordt niet mijn nieuwe club. Toenmalig voorzitter Harry Pijnenborg kwam bij ons thuis om te praten over die mooie club achter de heg. Dit was een schot in de roos en ik mag ZVV dan ook al 28 jaar mijn tweede thuis noemen. (Hoewel ik tegenwoordig vaker bij ZVV te vinden ben dan thuis. )

Na een aantal jaren in de jeugd gevoetbald te hebben, maakte ik als 16 jarige (2de jaar B) kennis met het seniorenvoetbal. Door een blessure bij 1 van de spelers mocht ik op zondagochtend bij het 2de aansluiten, en ook na zijn terugkeer bleef ik meedoen. Al gauw mocht ik ook ‘s middags de bank warm houden bij het eerste. Helaas werd net na de winterstop de B1 uit de competitie genomen en maakte ik de volledige overstap naar de senioren. Aan het eind van dat seizoen mocht ik ook mijn debuut maken voor het eerste. In en tegen Warnveldse Boys was alleen een overwinning voldoende om niet die dag te degraderen. Met nog 10 minuten te spelen en een 3-0 tussenstand was het alleen een debuut voor de statistieken.

De jaren daarna stonden vooral in het teken van vervelende blessures. Zo scheurde ik niet alleen in een oefenwedstrijd rechts mijn binnenste knieband en voorste kruisband af. Maar moest er ook een gedeelte van mijn meniscus verwijderd worden. Na ruim een jaar revalideren scheurde ik ook links mijn voorste kruisband af. Binnen een tijdsbestek van 2,5 jaar mocht ik zelfs voor een derde keer terugkomen. Toen hebben ze rechts het restant van de meniscus weggehaald. Voor de meesten onder ons (de verstandige) zou dit voldoende zijn om helemaal te stoppen. Na mijn revalidatie heb ik nog een jaartje in het tweede gevoetbald voordat Hans Bosch mij overhaalde om nog een jaar in de A1 te voetballen voor de nodige ervaring. We hadden een jonge ploeg met allemaal eerste en tweedejaars B spelers. Maar wat hadden die jongens een talent.

Ze hadden alleen nog nooit van een derde helft gehoord, maar dat heb ik ze snel kunnen bijbrengen.

Ondanks dat we nu sinds een paar jaar een zaterdagclub zijn voetbal ik nog steeds met veel plezier op de zondag. Naast het voetballen probeer ik ook mijn steentje bij te dragen voor de club. Of dat nou achter de bar is of als scheidsrechter, ze kunnen altijd meer vrijwilligers gebruiken. Zo ben ik tijdens mijn revalidatie ook begonnen met het trainen van de jeugd. En na alle jeugdelftallen te hebben doorlopen maakte ik de overstap naar de damesafdeling. En dit was 1 van mijn betere beslissingen want tegenwoordig ben ik met heel veel plezier trainer van vrouwen 1.

Het mooiste van ZVV’56: De feestjes bij zvv zijn legendarisch. Somige clubavonden ook trouwens. Dit komt omdat de sfeer binnen ZVV er één is die je nergens anders vind. Waar kun je in de zomer op donderdagavond nog lekker met zijn alle trainen. Of je nou in het eerste, het vijfde, de veteranen of de O-23 speelt, het maakt niets uit. Lekker samen trainen en daarna met zijn alle clubavond vieren. Iedereen kent elkaar en je kunt met iedereen een drankje doen en een praatje maken.

Nou hoorde ik tot mijn verbazing dat onze Penningmeester nog geen Pengel heeft gehad. Dus bij deze geef ik hem door aan: Marcel Veldhuis