Ruud, allereerst bedankt voor je leuke verhaal! Ik heb het met veel plezier gelezen tot… de laatste regel, waar ik werd verrast met mijn naam, haha.

Mijn naam is Paul Blaak (54 jaar) en velen van jullie kennen mij vast. Niet voor niets, want vanaf mijn negende jaar speel ik al met veel plezier bij ZVV’56. De keuze voor deze vereniging was in ieder geval snel gemaakt, want veel van mijn klasgenoten en vriendjes uit de buurt, op een uitzondering na, voetbalden bij ZVV. Ik begon mijn voetbalavontuur in de E9. En voor wie het nog niet wist. In die tijd speelde je als E-junior gewoon elf tegen elf op een groot veld. En die doelen, wow, die waren gigantisch! Hoewel er een pupillenlat in werd gehangen, voelde het doel nog steeds reusachtig, zeker voor de keeper, maar ideaal voor een spits. Was ik niet bij ZVV te vinden, dan was ik wel met een bal tegen een muurtje aan het trappen of was ik te vinden op het grote veld bij de Martin Luther Kingschool. Zo’n beetje de hele buurt, van jong tot oud, liep iedere middag na schooltijd of ’s avonds na het eten uit om te mogen voetballen.

ZVV was in de tijd dat ik met voetballen begon één van de grootste verenigingen van Apeldoorn, misschien wel de grootste! In alle gelederen van de jeugd had je minimaal 7 tot 9 elftallen! Mijn trainer in de E9 was Harry Pijnenborg, die toen in het eerste elftal speelde. Wat hebben we onder hem veel voetbalplezier beleeft. Ik deed zelfs mee aan de spelregelwedstrijden die Harry en zijn vrouw organiseerden. Bij hen thuis namen we de regels door en later vonden de wedstrijden officieel plaats.

Na de E9 kwam ik in de D2 en vervolgens in de D1 terecht. Daarna heb ik alle selectie elftallen tot en met de A1 (nu JO19) als middenvelder/aanvaller doorlopen. In de jeugd heb ik allerlei trainers gehad, zo was Stienus Haan, die jaren het eerste elftal heeft getraind, mijn trainer in de A-jeugd. Waar ik met veel plezier op terug kijk en niet meer vergeet, was het jeugdtoernooi in Hamburg waar ook veel profclubs aanwezig waren. Ik speelde toen onder de bezielende leiding van Ben de Velde Harsenhorst in de B1 en mocht voor dat toernooi zelfs vrij nemen van school. Hoe cool was dat! En een goed elftal hadden we in die tijd! Helaas zijn er nog maar weinig spelers (of vrijwel niemand meer), die nu nog bij ZVV voetballen.

Na de A1 ging ik naar de senioren. Ik ging niet naar de selectie, maar direct door naar het 7^e elftal, een supergezellig vriendenteam. Zaterdagavond stappen en zondagochtend voetballen, toen was dat de ideale combinatie! Later kwam er een korte periode waarin ik minder tijd had voor voetbal. Werken in het buitenland en vervolgens moest ik mijn dienstplicht als vrachtwagenchauffeur vervullen. Maar nooit heb ik eraan gedacht om te stoppen met voetballen bij ZVV’56. In het eerste elftal van de zondag, heb ik op een paar wedstrijden na, nooit gespeeld. Toen ik een jaar of 25 was, heb ik de overstap gemaakt naar het zaterdagvoetbal binnen ZVV. Daar heb ik circa 4 jaar in het eerste elftal gespeeld.

Dit lag toen wel wat gevoelig omdat het eerste elftal op de zaterdag, net als het eerste elftal op de zondag, op prestatieniveau voetbalde. En omdat ZVV een zondagvereniging was, ging het er bij sommige leden niet in dat er jongens op de zaterdag voetbalden die heel goed mee zouden kunnen op de zondag. Uiteindelijk werd van het eerste elftal op de zaterdag een recreatieve klasse gemaakt en ben ik weer naar de zondag verhuisd.

Vanaf dat moment speelde ik afwisselend in het tweede en derde. Ik heb verschillende trainers gehad waaronder Cees van der Zouwen. Bij hem was de regel dat als je op dinsdag- of donderdagavond een training had gemist, je het dan maar op zaterdagochtend moest inhalen. En dat deden we graag! Onder zijn leiding zijn we met het tweede elftal dan ook met vlag en wimpel kampioen geworden. Leuk is het ook dat we met het derde de krant hebben gehaald als ‘elftal van de week’. Kijk maar eens goed! Er staan vast bekenden van je op. Jan Paalman bijvoorbeeld die toen onze leider was. En let vooral op Han en Rainer die toen nog een snor hadden☺.

Na nog een jaartje in het vierde of vijfde elftal gespeeld te hebben, vroeg Willem van Kampen me om in het veteranenelftal te komen spelen. En dat wilde ik wel, zeker omdat hij er best een streng selectiebeleid op nahield. Niet iedereen was toen in zijn ogen geschikt voor deze fantastische competitie. Uiteindelijk heb ik vele jaren met plezier in het veteranenelftal gespeeld.

Helaas is er op dit moment geen veteranenelftal meer. Noodgedwongen ben ik dan ook 7 x 7 45+ gaan spelen (wel een competitie waarbij je iedere week een wedstrijd speelt). Maar ook dit is verleden tijd. Ik ben dan ook erg benieuwd waar ik komend seizoen ga spelen. Voor nu ga ik ervanuit dat dit het derde elftal wordt, wat betekent dat ik op mijn leeftijd weer tegen jongens van 20 moet voetballen, pfff. Het 7×7 voetbal op vrijdagavond vind ik leuk voor een keertje. Maar ik wil dit niet definitief doen omdat je dan maar één keer per maand op een vrijdagavond voetbalt en daarbij ook een beetje de verbondenheid met de club kwijtraakt.

Tsja, en waarom voetbal ik nog? Allereerst omdat ik het spelletje na al die jaren nog steeds veel te leuk vind. Want wat is er nou leuker om tijdens de training iemand te dollen of te scoren! En dat op echte grasvelden! Of wat dacht je van de humor in de kleedkamer, de warming-up en de derde helft. En eerlijk is eerlijk, zo’n biertje smaakt toch altijd nog beter als je hebt gevoetbald! En natuurlijk omdat ZVV een vereniging is waar je je welkom voelt. In al die jaren zijn er dan ook verschillende vriendschappen ontstaan. Zo zie ik Bram Joosse (zie elftalfoto) nog regelmatig. Maar er zijn er ook initiatieven ontstaan zoals een vriendenapp met oudgedienden zoals o.a. Cees Veddeler, Han Jansen, Marco Piket, Marcel Veldhuis en John Hogenboom. Zo bezoeken we met z’n allen regelmatig een concert en gaan we ieder jaar naar het muziekfestival BosPop. Ook een bezoek aan Newcastle (kijken voetbalwedstrijd) staat nog op het programma, haha. Een ander uitje is het Oktoberfest in München. Daar gaan we dan weer heen met ZVV’ers zoals Roland Kummerhove, John Weijs en Paul Kruitbos (oja en Han Jansen). En omdat we niet voor lul willen staan, gaan we natuurlijk in onze lederhosen! En dan heb ik het nog niet gehad over al die weekendjes weg met het elftal, bruiloften van spelers, spontane feestjes, verjaardagen, jubileums en al die leuke evenementen die ZVV ieder jaar weer organiseert!

En uiteraard staat de donderdagavond steevast in de agenda, want dan is het tijd voor de clubavond die nooit verveelt. En wat vindt m’n vrouw hiervan? Zij kent me al jaren en weet dat de donderdagavond en zaterdagmiddag (vroeger zondagochtend) ‘heilig’ zijn. Daarbij weet ze als geen ander dat zowel vrienden als voetbal van grote waarde zijn. Samen hebben we twee kinderen, Emma van 16 jaar en Viktor die inmiddels 18 jaar is. Ook Viktor heeft bij ZVV gespeeld, maar tot mijn teleurstelling maakte hij de overstap naar Robur. Ik heb daar dan ook vaak, met enige tegenzin, langs de lijn gestaan en zelfs gevlagd. Het toppunt was dat ik op een gegeven moment zelfs die jongens heb getraind.

Wat ik ook zo bijzonder vind, is dat er bij ZVV, zodra de zomerstop begint, er gewoon wordt doorgetraind. Alle senioren zijn dan welkom voor een grote trainingspartij om vervolgens te genieten van een welverdiende clubavond. Ik sta overigens niet altijd voor de bar op donderdagavond, maar ook regelmatig met Roland achter de bar. En dat het gezellig is, merken we wel aan al die biertjes die we tappen. Mocht jij het leuk vinden om een keer een bardienst op te pakken, laat het me weten! En als we het dan toch over vrijwilligerswerk hebben. Vroeger was ik lid van de commissie ‘Sponsoring & PR’. Daar ben ik mee gestopt. Nu zit ik in de Clubhuiscommissie (en er staat nog wel het één en ander op de planning!). Verder ben ik samen met anderen verantwoordelijk voor de Club van 100. In het dagelijkse leven werk ik bij Instamat, waar ik verantwoordelijk ben voor de Marketing & Communicatie. Daarbij werk ik al jaren voor verschillende bedrijven waarvoor ik de Public Relations verzorg.

Ik ben vast nog wel het één en ander vergeten te vertellen, maar die verhalen komen nog wel een keer ter sprake in het clubhuis. Nu ben ik erg nieuwsgierig naar het verhaal van iemand die, naar eigen zeggen, nog nooit kampioen is geworden tijdens zijn ‘carrière’ bij ZVV’56.

Roland Kummerhove, de volgende ‘Pengel’ is voor jou!