Dank je, Ilona, voor de Pengel. Ik ben niet zo’n schrijver, maar ik zal mijn best doen er iets van te maken.

Ik ben geboren op 19 april 1971 aan de Anklaarseweg, tegenover Robur et Velocitas. Mijn opa en oma hadden daar een café, en mijn ouders woonden erachter. In 1974 verhuisden we naar de Oosterlaan, waar mijn ouders jarenlang een tuincentrum runden.

Ik ben getrouwd en heb twee kinderen uit een vorige relatie en twee stiefkinderen. Al ruim 30 jaar werk ik als filiaalleider bij de Aldi.

Als kind was ik altijd met een bal bezig en moest ik wachten tot ik zeven jaar werd, want dat was toen de minimumleeftijd om op voetbal te mogen. Samen met mijn moeder ben ik toen naar ZVV gegaan, waar Cor Plomp mij inschreef als lid. Ik werd ingedeeld in de E6. Ik begon als veldspeler, maar dat duurde niet lang. Tijdens een wedstrijd tegen WWNA raakte onze keeper geblesseerd op een plek die voor mannen niet prettig voelt. Toen ben ik maar op doel gaan staan, en sindsdien ben ik er niet meer uitgegaan.

In mijn jeugdjaren hadden we veel teams, waardoor je meestal in het eerste jaar in een opbouwelftal terechtkwam en in het tweede jaar in het eerste team van je leeftijdscategorie. Ik heb in alle leeftijdscategorieën in het eerste team gespeeld, van de E1 tot en met de A1. Wat me bijblijft uit die tijd is dat er regelmatig activiteiten werden georganiseerd, zoals een sponsorloop en 4-tegen-4-toernooien. Aan het eind van het seizoen waren er altijd de afsluitende toernooien.

Toen ik een jaar of zeventien was, begon ik als leider en trainer van een jeugdteam. Eerst samen met Marco Mulderij en later een aantal jaren met Leo van Amersfoort. Ik was in die tijd veel bij ZVV: twee avonden trainen met de jeugd, op vrijdag zelf zaalvoetballen, zaterdagochtend mee met de jeugd en zaterdagmiddag mijn eigen wedstrijd spelen. Daarnaast mocht ik op zondagochtend al proeven van de weerstand bij de senioren en speelde ik regelmatig mee met het achtste, samen met onder anderen Cees Veddeler en Roland Kummerhove.

Toen werd het tijd om naar de senioren te gaan. Zoals ik me kan herinneren, heb ik vele jaren in de selectie gezeten. In eerste instantie had ik good old Bert Bijsterbosch voor me, en toen hij stopte, kregen we een aantal keepers van buitenaf. Ik was destijds meestal reserve, maar heb veel mooie momenten meegemaakt. Ik heb maar een paar seizoenen vast in het eerste gestaan.

In het seizoen 1999/2000 draaiden we onder leiding van Gert ten Kate en Berthold Roodink een goed seizoen. We begonnen slecht, maar eindigden als tweede en moesten de nacompetitie in. We speelden tegen Epse en TKA. Zowel TKA als wij wonnen van Epse, waardoor de beslissing zou vallen aan de Schoonbroeksweg. We hadden een voordeel: omdat we hoger waren geëindigd dan TKA, hadden we aan een gelijkspel genoeg. We kwamen achter, maar toen kwam de gouden wissel: Luit Bakker maakte de 1-1. Die uitslag bleek genoeg om te promoveren naar de vierde klasse.

Na dat seizoen kwam Cerry van Amersfoort bij de selectie. Ik ging op vakantie tijdens de eerste competitiewedstrijden en was mijn plek kwijt. Daarna heb ik nog wel elk jaar een paar wedstrijden in het eerste gespeeld door blessures van anderen.

Wat me altijd is bijgebleven, is de extra training op zaterdagochtend door Cees van der Zouwen. Als je doordeweeks niet twee keer kon trainen, had je zo toch de kans om op zondag eventueel in de basis te starten. Ook de seizoensafsluitingen waren altijd gezellig: van weekendjes weg tot het toernooi in Swifterbant.

Op een gegeven moment werd het tijd om een stap terug te doen. Onder leiding van TD Bart de Wit beleefden we een paar mooie jaren, met kampioenschappen als resultaat. Uiteindelijk besloten we als team om naar de veteranen te gaan. We waren het zat om achter 20-jarigen aan te hobbelen. Dit hebben we een aantal jaar gedaan, maar op een gegeven moment kwam de klad erin. Toen de club besloot op zaterdag te gaan voetballen, hadden we de optie om als team door te gaan op zondag. Maar we waren bang dat de gezelligheid van een vol clubhuis zou verdwijnen en kozen ervoor om 7-tegen-7 te gaan spelen. Sommigen gingen wekelijks op zaterdag voetballen, maar ik besloot om dit op vrijdag te doen. Dat doe ik nog steeds.

Momenteel train ik samen met Tonnie Ernsten de keepers van het eerste, tweede en derde team.

Zoals je kunt lezen, heb ik in ruim 45 jaar bij ZVV genoeg meegemaakt: kampioenschappen, degradaties, vreugde en verdriet. Maar het blijft een club waar iedereen met open armen wordt ontvangen, en dat is onze kracht. Ik hoop dat dit in de toekomst zo blijft.

Ik draag de Pengel over aan degene die mij jarenlang heeft getraind om Pengels tegen te houden en die ons team regelmatig als scheidsrechter heeft gefloten: Anko Kalk.

Ben benieuwd naar zijn verhaal. Succes!