Op 4 oktober stond de wedstrijd tegen EZC’84 op het programma. Na twee wedstrijden zonder tegendoelpunt was het team vol zelfvertrouwen. Die positieve energie wilden wij meenemen naar de wedstrijd in Epe.

Tijdens de wedstrijdbespreking werd al duidelijk gesproken over onze wilskracht en voetballend vermogen. Patrick Vader stuurde de volgende spelers de kunstweide op: het doel werd verdedigd door Ralph; de verdedigers waren Dirk, Max, Niek en Booth-y; op het middenveld stonden Ruben, Erdi en Sella; de voorhoede bestond uit Philip, Shaiq en Jim. Na de oproep van vorige week stonden er veel supporters met een oranje-zwart hart langs de lijn om de mannen aan te moedigen – dank daarvoor!

Eerste helft
Na een stormachtige ochtend met veel regenbuien mochten de spelers van ZVV’56 het veld betreden met een prachtig zonnetje. In het begin van de wedstrijd kreeg ZVV’56 het erg lastig in de opbouw en moesten wij al snel de lange bal hanteren.

De eerste echte doelpoging van EZC’84 kwam uit een lage voorzet: de spits mocht draaien en schoot verdekt de 1-0 binnen. Nog geen twee minuten later stond de 2-0 al op het scorebord, want dezelfde spits kon eenvoudig een vrije trap inkoppen. ZVV’56 stond direct met de rug tegen de muur.

Maar ZVV’56 zou ZVV’56 niet zijn als wij niet meteen iets terugdeden. Rond de 20e minuut kregen wij een vrije trap en Jim kreeg de eer om hier iets van te maken. Zijn harde schot werd niet goed verwerkt door de keeper van EZC’84 en Sella was er als de kippen bij om de aansluitingstreffer te maken: 2-1.

Een kwartier voor rust kreeg EZC’84 enkele kansen op de 3-1, maar door de scherpe verdediging van ZVV’56 bleef het bij 2-1. Onze aanvoerder kreeg daarna nog een grote kans om de 2-2 te maken, nadat de keeper van EZC’84 de bal in de voeten van Jim speelde. Helaas werd die kans iets te gehaast afgemaakt.

Vlak voor rust kreeg Philip het op zijn heupen: hij zette een sprint in en leverde een voorzet, maar zijn voet bepaalde dat de bal direct over en achter de keeper belandde. Volgens eigen zeggen was het precies de bedoeling ….. oordeel zelf. Na deze comeback waren alle spelers, staf en supporters door het dolle heen. De ruststand bedroeg 2-2.

Tweede helft
Met pittige en scherpe woorden van hoofdtrainer Vader werd ZVV’56 het veld weer ingestuurd, vol geloof in een goed resultaat. Echter waren die woorden nog niet helemaal geland bij enkele spelers, want na twee minuten mocht de spits de bal vrij aannemen op de rand van het strafschopgebied en met een droge schuiver de 3-2 op zijn naam zetten. Een domper voor ons.

ZVV’56 probeerde het spel weer op te pakken. Dit lukte met vlagen erg goed, maar niet altijd. Nadat de klok de 53e minuut had aangetikt, maakte de buitenspeler van EZC’84 een prachtig doelpunt van ruim 25 meter: 4-2 voor EZC’84. Nog geen twee minuten later lette ZVV’56 niet goed op bij een genomen vrije trap, waardoor een lage voorzet bij de tweede paal werd binnengetikt. Hij stond helemaal vrij: 5-2.

Met nog ruim dertig minuten te spelen moesten de mannen van Patrick Vader hun wilskracht tonen. De knop ging om. Wij, als ZVV’56, laten ons niet zomaar de kaas van het brood eten. Met al onze energie en teamwork vochten wij onszelf terug in de wedstrijd.

Gedurende de hele wedstrijd was er maar één zwakke schakel in het team van EZC’84: de keeper. Bij iedere hoekschop wonnen wij onze duels, al bleef een doelpunt aanvankelijk uit. Totdat Shaiq, alert bij de eerste corner in de tweede helft, de 5-3 binnenkopte. Dat smaakte naar meer!

Met nog een kwartier op de klok bleven wij strijden voor iedere bal en wonnen steeds meer duels. Sella nam het initiatief en maakte een fantastisch doelpunt: 5-4. “ZVV’56 zit nog volop in de strijd,” hoorde ik mijzelf nog zeggen. In de slotminuten roken we de angst bij EZC’84. De thuisploeg liet ons komen en wij bleven gevaarlijk via voorzetten en corners.

In de blessuretijd kregen wij nog de kans op de 5-5, maar een communicatiefout bij een corner leidde tot balverlies. Een speler van EZC’84 zette direct de counter in, terwijl onze ploeg nog voor het doel van EZC’84 stond. Dat resulteerde in de 6-4 voor de thuisploeg.

Strijdlust, hoop en veerkracht
Voor de neutrale kijker was dit een vermakelijke wedstrijd, maar iedereen met een ZVV-hart liet een traantje. Het punt waar wij recht op hadden, glipte ons uit de handen. Wij hebben gevochten voor een goed resultaat en altijd hoop gehouden in een goede afloop. Mijn complimenten aan alle spelers voor hun veerkracht, dat maakt dit team uniek en sterk.

Met opgeheven hoofd kijken wij vooruit naar de volgende wedstrijd, thuis tegen Sportclub Brummen. Een geduchte tegenstander, waarbij wij alle supporters hard nodig hebben. Tot volgende week!

Ralph Bultman

Klik hier voor de foto’s die zijn gemaakt door Carlo Zwarthof van EZC’84